Bu grup Sevgili Halit Yıldırım Üstadımızın hazırladığı kitap özetlerini paylaşmak için kuruldu ama sonunda Kitap hatta düşünce ile ilgili herşeyin paylaşıldığı bir noktaya geldi. Siz de okuduğunuz kitaplar, filozoflar üzerine burada paylaşımda bulunun.
Geniş Özetin linkini metnin altında bulabilirsiniz.
“İyi ya da kötü diye bir şey yoktur, düşünmek onu öyle yapar.” William Shakespeare
“Hayat bütün gün düşündüklerimizden ibarettir.” Waldo...
Hayat hiçbir şey değildir, itina ile yaşayınız.
Albert Camus
Albert Camus için sistematik bir felsefe çözümlemesinden söz edemesek de onu “resimlerle düşünen” bir düşünür olarak görebiliriz. “Sisifos Söyleni” ile ben ve dünya arasındaki boşluğu, geçişi mümkün bir “absürt” deneyim olarak konumlandırmasına da böylece bir giriş yapabiliriz.
Absürdün bilinci günlük yaşamın dekorları yıkıldığında ve dünya yabancılaştığında insanı kolayca... dahaSAÇMA BİR ÖLÜM: ALBERT CAMUS (1913- 1960)
Mine Kobal Ok
Hayat hiçbir şey değildir, itina ile yaşayınız.
Albert Camus
Albert Camus için sistematik bir felsefe çözümlemesinden söz edemesek de onu “resimlerle düşünen” bir düşünür olarak görebiliriz. “Sisifos Söyleni” ile ben ve dünya arasındaki boşluğu, geçişi mümkün bir “absürt” deneyim olarak konumlandırmasına da böylece bir giriş yapabiliriz.
Absürdün bilinci günlük yaşamın dekorları yıkıldığında ve dünya yabancılaştığında insanı kolayca ele geçirebilirse ve insanın kaderi tanrısız ve anlamsız bir dünyada acı çekmek ise kahramanımız “Sisifos” olur.
Hatırlayalım, tanrılar onu cezalandırmak, aşağılamak adına ve yaşama sevincini kırmak için bir kaya parçasını tepeye çıkarmaya mahkûm eder. Sisifos kaya parçasıyla tepeye vardığında ise kaya kendiliğinden aşağıya yuvarlanır ve her şey en başa döner. Sisifos tekrar kayayı tepeye çıkarmaya başlar. Yarar sağlamayan, içinde umut barındırmayan sonsuz bir çaba içine düşer.
Camus’nun bu duruma yanıtı ise devrimsel bir tatta olur, bir başkaldırı olarak hepimize belki de sığınacak bir liman açar.
Sisifos’un yolunu ne kaderi ne de tanrılar çizer, Sisifos kayaya karşı tutumunu kendi belirleyebileceğini keşfettiğinde gizli bir sevincin içinde kendini bulur. Aslında Sisifos mutludur, tanrılara inat …
Kendi kendime de dünyaya da yabancıyım.
Albert Camus
Sisifos’un mutluğununu anlayabilmek için Cezayir’e 1913’e uzanabiliriz🌱 Albert Camus Fransız bir baba ve İspanyol bir annenin çocuğu olarak Cezayir’de çok yoksul bir evde dünyaya gelir. Babası Birinci Dünya Savaşında ağır yaralanıp hayatını kaybettiğinde Camus henüz bir yaşında değildir. Okuma yazması olmayan annesi, eşini kaybettikten sonra iki çocuğu ile annesinin yanına taşındığında, burada despot bir büyükanne Camus’un hayatına girer ve evin diğer sakinleriyle 6 kişi bir odada çocukluk dönemini geçirir. Yaşamının sonraki dönemlerinde kadınlara yönelik algısını şekillendiren notlar için de bu döneme çokça gönderme yapıldığını ekleyelim.
İlkokul öğretmeni Louis Germain Camus’nun yeteneğini fark eden ve onu eğitimi için teşvik eden kişi olur. Liseyi bitirip Cezayir Üniversitesinde felsefe okumaya başladığında iyi bir kaleci olarak da futbol kariyerini sürdüren Camus üniversite yıllarında ilk eşiyle tanışır. Ancak evlilikleri eşinin morfin bağımlısı olması nedeniyle çok uzun sürmez. Sonrasında sık iş değiştirdiği ve maddi sıkıntılarla karşılaştığı bir iki yıl geçirir ve “Alger Republican” dergisinde yazmaya başlar. Dönemin bir yansıması olarak dergi yasaklanıp, kapatıldığında Camus 1940 yılında evlendiği ikinci eşinin öğretmen maaşıyla geçinmeye çalışan bir yazardır.
Bu dönemde ilk önemli felsefe eserini yazar “Sisifos Söyleni”, bir yıl sonra da “Yabancı” romanı yayımlanır. İki kitabının çıkmış olması onu Paris’e yönlendirir, eşinin o dönemde Cezayir’de kalmasına rağmen. Cezayir işgalinde ülkeye girişi yasaklanmasıyla ve Paris’te direnişçilere katılır.
1944 yılına geldiğimizde ise çocukluk hikayesi kendine çok benzeyen Sartre’ın başını çektiği bir grup varoluşçu ile tanışır ve Cafe Flore’de sınırsız kahve ve sigara tüketerek gecelerin geç saatlerine kadar tartışmalara dahil olur. (Yandaki masadan dinlemek bile ne kadar güzel olurdu derseniz Varoluşçular Kahvesini okuma listesine ekleyebilirsiniz.)
Birlikte zaman geçirmelerine karşın Camus kendini bir varoluşçu olarak nitelemez ve Sartre ile ilişkisine hep bir mesafeyle yaklaşır. 1951 yılında “Başkaldıran İnsan” yayınlandığında ise Sartre ile ilişkisi kopma noktasına gelir. Arka planda ya da o kadar arka planda olmasa da çapkınlık hikayelerinin de anlaşmazlığı beslediğini biliyoruz.
İkinci Dünya Savaşı sonrasında Camus’nun ikizleri dünyaya gelir ve tüm popülerliği ile Amerika dahil bir dizi konferansa katılmak üzere turnelere çıkar. “Veba” yayınlandıktan sonra Güney Amerika turnesi çok daha iyi olmayan sağlığını olumsuz etkiler. Cezayir Savaşında arabulucu rolü üstelenmesinin bir yansıması olarak politik eylemlerden uzak durarak, tiyatro eserleri yazan ve kitaplarının geliriyle geçinen ve uluslararası üne sahip çekici bir isim olmayı seçer.
1957 yılında Nobel Edebiyat Ödülünü o ana kadar bu ödülü alan en genç Fransız unvanıyla birlikte alır. Sartre’ın almasına kesin gözüyle bakılan 1957 yılı Nobel Ödülünün Camus’ye verilmesi büyük bir haber niteliği taşırken, sonraki yıllarda Sartre kendisine verilen Nobel Ödülünü reddederek yine haberlerin üst sıralarında yer alır.
1958 yılında Güney Fransa’da Avigonon yakınlarında satın aldığı ev onun yazı yazmak için sığınağı ve tatillerini ailesiyle birlikte geçirdiği adresi olur. 1959 yılının Noel’inde kendisini ziyarete gelen arkadaşlarının aracıyla yola çıkar, ancak cebinde kullanmadığı tren bileti vardır. Devamını biliyoruz, ağaca çarpan araçta Camus hayatını kaybeder, şoför koltuğundaki Gallmard ise 6 gün sonra ölür. Arka koltukta oturan arkadaşının eşi ve kızı bu kazadan yara almadan kurtulur.
Çok çekici, romantik ve iyi bir sporcu olan Camus “absürt” bir şekilde dünyaya veda eder.
Herkesin biraz kendini unutması gerekir.
Albert Camus
Absürt ile karşılaşma💫 Nietzsche tanrıyı öldürmüştü ancak Camus Nietzsche’den farklı düşünüyordu, tanrı olmasa da anlam ihtiyacımız, düzen arayışımız hala devam ediyordu. Sisifos’un kayayı tepeye çıkarması bir tarafta anlam ve düzen gerektiren aklı, diğer tarafta akıl dışı olan gerçeklik arasındaki kırılmayı anlatıyorsa, absürt/ saçma olan arada kalmış bir yarılma olacaktır. Gözünüzün önüne her nasıl geliyorsa bu yarılmayı getirmeyi deneyebilir misiniz? Gerçeklik dışı ile anlam arayışı arasındaki bir yarılma düşünün, absürt/saçma ise tam bu yarılmada yer alıyor… Camus’nun lensiyle anlamaya çalışırsak bu yarılma gerçek dışı ile anlam/ düzen arayan dünyayı ayırırken eş zamanlı olarak bağlayabilir de…
Bu absürt ne zaman karşımıza çıkar? Camus’ye göre yanıt “hiç belli olmaz” olur, sokakta köşeyi döndüğümüzde, bir trene binmekten vazgeçtiğimizde veya herhangi bir anda….
İnsan olmanın pakete dahil krizidir, absürtlük. Her sabah erkenden kalkıyorum, aynı yolu yapıyorum ya da ekran başında kutucuklarla toplantı yapıyorum, akşam oluyor, yemek yiyoruz, sağlıklıyız diye şükrediyoruz, Netflix izliyoruz, sosyal medyada adalet arayışımızı paylaşıyoruz ve uyuyoruz. Hepimizin yaşamları kopyala yapıştır, o kayayı tepeye her gün, her hafta, her ay, her yıl çıkartıyoruz. Sonra biz yaşlanıyoruz ve daha genç birilerine kayamızı veriyoruz. Boşluk, bıkkınlık, sıkıntı ve bulantı absürt ile karşılaşabileceğimiz farklı şiddetteki dört biçim. Tanıdık gelecektir… Camus der ki absürde karşı duruşumuz bizi özgürlüğe kavuşturacaktır. Tanrılar insanı kayaya mahkum etse de, insan kayayı nesnesi yapabilir… Hepimizin aklına Viktor Frankl gelmesi tesadüf değil…
Kimi kez yaşamak için, intihar etmekten daha çok cesaret gerekiyor.
Albert Camus
Albert Camus’yu Yönetim Kuruluna değil ancak profesyonel yaşamın başındaki gençlerle sohbete davet etsek 🌿
Koşturan, gelecek kaygısı yaşayan, boşluğun kenarında düştüm mü diye düşünen gençlerle Camus bir araya gelse onlara neler sorardı? Belki biraz tavsiye de verirdi…
Dünyanın kaynaklarının tükendiği, gelir dağılımın adil olmadığı, teknolojinin hızla ilerlemek dışında bir alternatifi olmadığı dünyaya, bu coğrafyada geldik. Hepimizin tepeye taşıdığı bir kaya var, önce onun kabulüyle başlayalım.
Camus sorularımızın yönünü merak ederek gençlerle sohbeti açabilir, mesela kayamızdan pek de memnun olmayabiliriz ya da bizim tepe o kadar da çekici olmayabilir. Ancak dünyayı değiştirmeye çalıştığımız bu sorular hayal kırıklığı yaratırsa, kalan tat “eyvah bir şeyleri yanlış yaptım ve kaçırdım” olacaksa, absürt bir çıkmaza gelmiş olabiliriz. O zaman yeniden sormaya başlayabiliriz Camus ile…
📌 Yavaşlayarak kendimize dışarıdan bakalım mı? Bir günün nasıl geçiyor? Hangi ritüellerin ve alışkanlıkların var?
📌 Tek başına olduğun sahnelere yer açabilirsin. Tek başınalık ve yalnızlık birbirinden farklı kavramlar. Tek başına kitap okumak, film izlemek ve şehirde dolaşmak çok iyi gelebilir. Bu boşluk, ki merak boşluğu sever, bir sonraki soru üzerinde düşünmek için alan yaratacaktır.
📌 Seni ne heyecanlandırıyor? Yaşama sevincini neler besliyor? Birileri de para vermese yine de yapmak isteyeceğin neler var? Bir de dünya lensi ile bakalım, senin yapabileceğin ve dünyanın ihtiyacı olan neler var?
📌 Kendi meseleni nasıl tanımlarsın? Bunun için hangi sorumluluğu almaya hazırsın?
📌 Seni olumlu anlamda zorlayacak kimler var çevrende? Eğer en meraklı kişi sensen, yaşamına yeni daha meraklı kişiler katabilirsin.
📌 En son hangi fikrini değiştirdin? Fikirlere âşık olmamıza gerek yok, onlar da değişebilir…
📌 Hayatında sporun ne kadar yeri var? İyi uyku, sağlıklı beslenme ve fiziksel aktivite absürt ile karşılaşmada sana iyi gelecektir.
Çünkü hayat hiçbir şey değildir ve itina ile yaşayın.
Mine Kobal Ok
Curious - Dreamer I Seeker I Curator
‟Yaşamımızın sürekli işi ölümü inşa etmektir diye yazar Montaigne, ölümü inşa etmek.” Belirsizlik Etiği’nin birinci bölümüne Simone de Beauvoir böyle başlar*, yaşamı inşa etmekten bahsetmeye alışmış zihinlerimizi farklı bir yöne davet ederek… Beauvoir felsefesini yaşamımdır diye tanımlamasına karşın, kendisini her zaman bir yazar olarak görür. Ancak disiplinler arası felsefesini varoluşçu kavramlarl... dahaGÜZEL İNSAN: SIMONE DE BEAUVOIR (1908-1986)
Mine Kobal Ok
Curious - Dreamer I Seeker I Curator
‟Yaşamımızın sürekli işi ölümü inşa etmektir diye yazar Montaigne, ölümü inşa etmek.” Belirsizlik Etiği’nin birinci bölümüne Simone de Beauvoir böyle başlar*, yaşamı inşa etmekten bahsetmeye alışmış zihinlerimizi farklı bir yöne davet ederek… Beauvoir felsefesini yaşamımdır diye tanımlamasına karşın, kendisini her zaman bir yazar olarak görür. Ancak disiplinler arası felsefesini varoluşçu kavramlarla ilişkilendirmesi ve feminist düşüncede açtığı çığır ile akademik çevre onu filozof olarak görme ısrarını korur.
1908 yılında Paris’te hikâye başlar🌱 Ocak ayında, ateist bir baba ve katı bir Katolik annenin ilk çocuğu olarak dünyaya gelen Beauvoir, anılarında aktardığı gibi anne ve babasının arasındaki görüş ayrılıkları onun radikal bir entelektüel olmasını tetikler. Özel bir Katolik okulunda aldığı eğitim başlangıçta onu rahibe olmaya yöneltse de 14 yaşına geldiğinde ailesine ateist olduğunu açıklar. Devamında da bu farkındalıkla ilgisi yazar olmaya ve entelektüel olarak var olmaya yaklaşır. Çok başarılı bir öğrenci olarak Sorbonne’de okuduğu felsefe bölümünden Leibniz üzerine yazdığı tez ile mezun olur. Öğretmenlik lisans sınavında Sartre’dan yüksek not aldığını da eklemeden geçmeyelim, merakımıza iyi gelir.
Sartre ile kurduğu ilişki hayatının merkezinde yer alır, hayat boyu bağlılığıyla bir partner ve birlikte düşündüğü bir filozof olarak. Ancak Sartre tarafından desteklendiğini asla söyleyemeyiz, hatta Sartre’ın kendisine edebiyat ve deneme yazarı olarak kalmasını önerdiğini de farklı kaynaklarda okuruz. Beauvoir da Sartre ile yaptığı felsefi tartışmaları sarsıcı olarak tanımlarken, gerçek filozof olarak onu görür. 1945 yılında birlikte kurdukları aylık dergi “Le Temps Modernes’de” yazmaya başladıktan birkaç yıl sonra 1948’de Belirsizlik Etiği ve 1949’da İkinci Cinsiyet kitapları yayınlanır.
İkinci Cinsiyet Vatikan tarafından pornografik bulunduğu için yasaklanır, sonrasında yayınlanan birçok eserinin -“Mandarinler”, “ Uzun Yürüyüş”, “Kadınlığımın Hikayesi”, “Koşulların Gücü” “Sessiz bir Ölüm” ve Sartre’ın son yıllarını anlattığı “Veda Töreni”- yanı sıra Cezayir ve Vietnam savaşlarına karşı duruşuyla ve 1968 Öğrenci Hareketine ve 1970 feminist harekete verdiği destekle toplumun içinde radikal bir düşünür olarak yer alır. Sartre ile evlenmediğini, hatta teklifini reddettiğini hepimiz biliriz. Kendisini bugünün perspektifiyle cesur olarak tanımlayabilmemizin ardında da açık bir ilişki yaşaması ve cinsiyetten bağımsız aşk hayatını paylaşabilmesi de yer alır. 1986 yılında doğduğu şehirde Paris’te hayata veda etmiştir.
Belirsizlik Etiğinden İkinci Cinsiyete 🌈 Sartre dünyaya fırlatıldıysak, yaşamımızı tasarlayabilme özgürlüğümüz olduğunu söylemişti, Beauvoir da onun bu görüşünden çok uzağa düşmez, ancak Varlık ve Hiçlik ’teki tanıma durumsallık perspektifi ile bir eleştiri getirir. Belirsizlik Etiğinde şöyle der “Özgür olmak, istediğin her şeyi yapma gücüne sahip olmak değildir, verilmiş olanı açık bir geleceğe doğru aşabilmektedir.”
Beauvoir’a göre özgürlüğümüzü yanıt aradığımız sorunlar üzerinden deneyimleriz. Kendi dünyamızı ya da gözlemlediğimiz dünyayı tanımlarken sorun olarak ortaya koyduğumuz her neyse, özgürlük savaşımız/ ya da dersimiz o sorunla nasıl ilişki kurduğumuzun bir yansıması olur. Adaletsizlik veya yoksulluk bir sorun ise özgürlük deneyimizi de burada yer alır.
Beauvoir hiçbir zaman sabit bir değerler hiyerarşisi sunmaz, duruma bağlı değerlerin öne çıktığını ya da farklı sahnelerde bazı değerlere feda edilebileceğini söyler. Biraz açmaya çalışırsak, dünyaya sonsuz seçenekle özgür geldiğimiz başlangıç noktamız olmakla birlikte bu dünyada tek başımıza olmadığımızı da biliriz. Eş zamanlı olarak kişisel tercihlerimizden veya toplumsal dinamiklerden doğru özgürlüğünü sorgulayabileceğimiz çok sayıda insanın olduğundan yola çıkar. Varoluşçular bunu inkar etmez tabii ki, ancak anlatmak istedikleri hepimizin hayatı değiştirebilecek kapasiteye sahip olduğumuzdur.
Özgürlük sorumluluk yüküyle de birlikte geldiğinde, özgür irademizle anlamsız ve sıkıcı bir dünyada yaşamayı seçebiliriz. Köklenmiş gelenekler veya dinden beslenen dayatmalar anlam ve değeri kendi dışımızda bir kaynağa yükledikçe, insanlar da kendilerini “özgürce” kandırmayı seçebilir. Buradan İkinci Zihniyet’e geçerken özgürlüğün herhangi bir nesneyle özdeşleşip kendisini kaybetmeyeceğini ortaya koyar. Gerçek özgürlük tanımında insanın sadece kendi özgürlüğü yoktur, diğerlerinin de özgürlüğü olmazsa olmazdır. Camus’nun Sisifos’u gibi…
İkinci Cinsiyet’te cinsel farklılıklar ve özgürlüğü sorgularken, sınıfsal bir ezilme yerine felsefi bir sorun ortaya koyar Beauvoir, Hegel’in köle efendi diyalektiğinden beslenerek
"Kadın işte böyle yetiştirilir, ona hiçbir zaman varoluşunu kendisinin üstlenmesi gerektiği öğretilmez; o da kendini kolayca başkalarının korumasına, sevgisine, yardımına, yönlendirmesine güvenmeye teslim eder, hiçbir şey yapmadan varlığını gerçekleştirebilme umudunun büyüsüne teslim olur."
Simone de Beauvoir
Doğada iki erkek karşılaştığında, ikisi de ölümü göze alarak savaşır ve sonrasında biri ölümün karşısında pes ederek köle olmayı seçer. İki erkeğin biri artık efendi olmuştur, kölesi üzerinde yaşam dahil her türlü karar verme hakkına sahiptir. Köle için efendi bağımsız bir bilinçken, efendi için köle bir nesne konumundadır. Beauvoir bu karşılaşmayı kadın-erkek cinsel bir karşılaşması olarak görür ve kadını ikinci cinsiyet “öteki” olarak tanımlar.
"Kadınların kurtuluşu karınlarından başlayacak."
Simone de Beauvoir
Kritik nokta: Homo faber 🛠 Tarım öncesi toplumlarda kadınların da erkekler gibi kendilerini koruduklarını ve savaş arenasında rol aldıklarını biliyoruz. Ancak cinsel karşılaşmalar gebelikle sonuçlandığında, kadınlar grubun geri kalanının desteğini almak durumunda kalır. Anne rolünün sonucu olarak yavaşlar ve grubun diğer üyeleri de hayatta kalabilmek için kaynak erişiminde zorlanır. Bu süreci aktarırken Beauvoir Amazon kadınlarının hem daha iyi ok atabilmek için bir göğsünden vaz geçebildiklerini, hem de kendi aralarında nasıl örgütlendiklerini örnek olarak paylaşır.
Avcı toplumdan toplayıcı topluma geçerken güç dengeleri ve kadının konumunun değişimini temiz bir perspektifle okur. Toplayıcı döneminde tarlada çok insan gücüne ihtiyaç olması “anneliği” kutsal bir yere taşıyacaktır. Ayrıca erkeğin gebelik sürecindeki katkısı tam olarak bilinemediği için kadınlar biraz daha gizemli, karanlık, doğaya yakın bir konuma gelir. Göreceli olarak kadınların daha yüce bir mertebeye erişmesi ise alet yapımındaki ya da teknolojik gelişmelerle neredeyse son bulur. Aleti icat eden “erkek” dünyayı keşfetmeye başlarken doğaya da karşı koyabilir. Kadınlar ise fonda köyde daha güvenli bir alanda çocuklara bakmakla görevlendirilir.
Zaman içinde “homo faber” olan erkek zihninde tasarladığı fikri somut bir eşyaya veya araca dönüştürebildikçe, doğaya da hükmedebileceğini düşünmeye başlar. Bundan sonrasını hepimiz rahatlıkla tahmin ediyoruz. Daha önce gizemli olarak gördüğü, saygı duyduğu ve biraz da çekindiği doğa artık erkeğin bir kaynağı olur. Erkek tasarladıkça, sınırlarını zorlamaya ve geleceği inşa etmeye başlar. Teknoloji ve ekonomi erkeğin coşkusu ve gücüyle parlarken, kadınlar güvende kalarak evde bekler.
Burada Beauvoir’ın felsefi yorumu aşkınlık ve içkinlik kavramlarıyla insan varlığının iki boyutunu ortaya koyar. Erkek dış dünyadan beslenerek geleceği aşkınlığı ile tasarlarken, kadın ataerkil düzende aşkınlık boyutundan uzağa düşer. Domestik alanda içkinlik ile sınırlı bir şekilde kalır.
Beauvoir’ın İkinci Cinsiyet’teki iddiası bu durumun yaradılış veya biyolojiye dayandırılmaması gerektiği olur, çünkü asıl hikaye tarihsel sürecin sonucu olarak şekillenir. Ataerkillik doğal değildir, dolayısıyla yıkılabilir de. Meraklısına küçük dipnot Beauvoir’a göre aşkınlığın cinsiyeti yoktur, tıpkı içkinliğin de olmadığı gibi🌈
Beauvoir böylece biyolojik toplumsal cinsiyeti ayıran ikinci feminizm dalgasını tetikler. Kız çocukları pembe elbiselerle tabaklarla ve fırınla oynarken, erkek çocukları arabalarla oynadığında “doğaları böyle” dendiğinde tartışma da anlamını yitirir. Beauvior tüm dünyaya doğallaştırmanın ne kadar sinsi olduğunu ve toplumun dayattığı cinsiyet ayrımcılığının değiştirebileceğini söyler.
"Nasıl olur da insan kendine uygun gördüğü rol uğruna,
kendini ortadan kaldırır?"
Simone de Beauvoir
Yönetim Kurulunun konuğu Simon de Beauvoir 💃
Güçlü ve zarif bir konuğumuz var, düşünmesi bile heyecan verici. Sartre ile birlikte mi gelirler diye düşündüm. Sonra Simon de Beauvoir’ın adının geçtiği her sahnede hiç gecikmeden ikinci cümlede Sartre’ın geçtiğini biliyoruz, ancak Sartre merkezdeyse Simon de Beauvoir’a referans verilmesi ikincil kalabiliyor. Dolayısıyla burada sadece Simon de Beauvoir’ı ağırlıyoruz 💃
Gündemi özgürlük ve kadın temalarından seçerdi büyük bir olasılıkla…
📌 Mesele eğer herkesin özgürlüğü ise toplum ve tüm paydaşların özgürlüğü için nasıl bir gündeminiz var?
📌 Çalışanlar kendi değerlerini nasıl tasarlıyorlar? Kendi hikayelerini yazmaları için onlara nasıl bir alan yaratıyorsunuz? Hatırlayalım Beauvior, varoluş özden önce geliyorsa, çalışanlara ezberlenmiş kurum değerlerini dayatmak ve onların özgürlüklerini sabote etmek yerine onların duruma göre uyarlayabilmesi/ anlamlandırabilmesi için alan yaratmalarına fırsat verilmesini önerecektir.
📌 Kadınların kurum içinde nasıl bir rolü var? Toplam kazanç paketleri veya verilmiş olan “haklar” nasıl farklılaşıyor? Bu meraklı soru yönetim kurulunun yüzde kaçı kadın tadında olmayacaktır tabii ki… Doğası gereği bazı rollerin kadınlarda kalmasından daha derin bir yanıt bekleyecektir.
📌 Son dönemdeki çıkış mülakat notlarında gözünüze neler çarpıyor? Tekrar eden hangi temalarla karşılaşıyorsunuz?
📌 Yeni başvurulara baktığınızda son yıllarda nelerin değiştiğini düşünüyorsunuz? Kurum olarak neyi farklılaştırabilirsiniz? Daha özgür çalışan ve kurum ilişkilerine ruhunuzu ne kadar hazır hissediyorsunuz?
Paul Gauguin " Öncesi ve sonrası" ( 220 sayfa)
Kitabın içinde defalarca bu bir kitap değil diye yazıyor Gauguin. Hatta bir yerde bu bir kitap değil, gevezelik diyor.
Katılıyorum bolca gevezelik var, bir liste yapıyorsanız asil ve yedekte zor..
Eğer kitabın ilk 50 sayfasında bu gevezeliğe eşlik edeyim derseniz,bazı kitaplar,ressamlar ve resimleri not alıyor ve bardağın dolu tarafını görüyorsunuz.
En ilginç öğrendiğim kişi Vehbi Sümbülzade. Biraz Go... dahaSevgili Levent Öztürk'den "Son Okuduklarım"
Paul Gauguin " Öncesi ve sonrası" ( 220 sayfa)
Kitabın içinde defalarca bu bir kitap değil diye yazıyor Gauguin. Hatta bir yerde bu bir kitap değil, gevezelik diyor.
Katılıyorum bolca gevezelik var, bir liste yapıyorsanız asil ve yedekte zor..
Eğer kitabın ilk 50 sayfasında bu gevezeliğe eşlik edeyim derseniz,bazı kitaplar,ressamlar ve resimleri not alıyor ve bardağın dolu tarafını görüyorsunuz.
En ilginç öğrendiğim kişi Vehbi Sümbülzade. Biraz Google da dolaşmanızı tavsiye ederim.
Kitaptan alıntılar,
- İnsan yalnızca kendi üzerinde tecrübe ettikten sonra bönlüğü daha iyi tanır. Bazen kendi kendinize şöyle deriz "Tanrım ne kadar aptalmışım " İşte bu yüzden bir çok şeyin başka bir şekilde yapılabileceğini fark ederiz.Ancak maalesef düşünme vaktinin geldiğini anladığımızda çoktan yaşlanmışızdır. Bu yüzden bırakalım her şey olduğu gibi kalsın, zaten başka türlüsünü yapmak mümkün değil.
Ali Bey " Seyahat Jurnali" (134 sayfa)
1885-1888 yılları arasında görevli olarak dolaştığı yerler hakkında gözlemlerini yazmış. Demografik özellikler, kültür, kullanılan ölçü birimleri ... Bir günce.
Batılı anlamda ilk seyahat kitabı olarak nitelendirildiği için okumak istedim. Okumazsanız bir kaybınız olmaz.
Aristoteles "ikinci çözümlemeler " ( 74 sayfa )
Benim gibi felsefeyi kıyıdan kıyıdan okuyorsanız bu kitap çok ağır. Anlamadım ben.
Bir de terimlerin anlamına devamlı baktıkça iyice anlamadım. Örneğin Tasım, neliği, ilinek, belitler, koyut,
Ama felsefenin kıyısından derine doğru ilerliyorsanız ilk bilgi kuramı kitabı görülen bu kitabı okumalısınız.
Okumak sağlıklıdır
Levent..
Meraklı bir soruyla başlayalım 🌱
📌 Kendi içimize baktığımızda bir ben keşfetmek mi size yakın geliyor, yoksa o beni yaratmak mı?
Ben bir “keşiftir” derseniz Descartes’in tarafındasınız, beni bir öz olarak konumlandırdınız. Ben bir “yaratımdır” derseniz de Sartre’a yakın bir yerdesiniz.
Tanrının olmadığı bir dünyada anlam bulabilir miyiz? Nietzsche Tanrı’yı öldürmüştü öncesinde ne de olsa. Bu dünyanın öncesi ve sonrası yoksa, “dünyaya fırlatıldıysak”, tüm deneyim burada... dahaSn. Mine Kobal OK'dan
Meraklı bir soruyla başlayalım 🌱
📌 Kendi içimize baktığımızda bir ben keşfetmek mi size yakın geliyor, yoksa o beni yaratmak mı?
Ben bir “keşiftir” derseniz Descartes’in tarafındasınız, beni bir öz olarak konumlandırdınız. Ben bir “yaratımdır” derseniz de Sartre’a yakın bir yerdesiniz.
Tanrının olmadığı bir dünyada anlam bulabilir miyiz? Nietzsche Tanrı’yı öldürmüştü öncesinde ne de olsa. Bu dünyanın öncesi ve sonrası yoksa, “dünyaya fırlatıldıysak”, tüm deneyim burada özgürce yaptığımız seçimlerse kendi değerlerimizi yaratarak bir anlam yaratabilir miyiz?
Devam ediyoruz; şöyle bir durun, çevrenize bakın ve gözünüze ilk çarpan bir nesneyi seçin. Şişe, bardak veya silgi, her ne varsa. Kahve de olur, kurabiye de… Şimdi 20 kez sindire sindire “şişe” veya “kahve” deyin… Birkaç kez tekrarladıktan sonra yabancılaşmış hissediyor musunuz?
Bu sorularla varoluşun anlam sancıları size yakın geliyorsa merak lensi ile Jean Paul Sartre konuşmaya başlayabiliriz.
Tanrının olmadığı bir dünyada anlam bulabilir miyiz? Nietzsche Tanrı’yı öldürmüştü öncesinde ne de olsa. Bu dünyanın öncesi ve sonrası yoksa, “dünyaya fırlatıldıysak”, tüm deneyim burada özgürce yaptığımız seçimlerse kendi değerlerimizi yaratarak bir anlam yaratabilir miyiz?
Devam ediyoruz; şöyle bir durun, çevrenize bakın ve gözünüze ilk çarpan bir nesneyi seçin. Şişe, bardak veya silgi, her ne varsa. Kahve de olur, kurabiye de… Şimdi 20 kez sindire sindire “şişe” veya “kahve” deyin… Birkaç kez tekrarladıktan sonra yabancılaşmış hissediyor musunuz?
Bu sorularla varoluşun anlam sancıları size yakın geliyorsa merak lensi ile Jean Paul Sartre konuşmaya başlayabiliriz.
Ve tabii ki önce çocukluk hikayesi 🌱 Babasını iki yaşında kaybeden Sartre annesi ve ailesi tarafından büyütülür. Otobiyografisinde “Sözcükler” onun çocukluk yıllarını anlatan bölümdür, hızlı bir çıkarımla onun felsefe öğretmeni, oyun yazarı ve romancı olmasına da bu başlıktan sonra şaşırmamalıyız. 11 yaşında geldiğinde annesi yeniden evlenir, o döneme kadar annesiyle çok yakın olan Sartre küçük yaşlarda ateist olmaya da karar verir. 1924 yılında kabul edildiği École Normale Supérieure’de yaşam boyu duygusal ve entelektüel yakınlığını sürdüreceği Simon de Beauviour ile tanışır.
1931’de felsefe öğretmeni olarak La Havre’de çalışır ve 1933-34 yıllarını Husserl ve Heidegger’in fenonemolojisiyle ilgilenmek üzere Berlin’de geçirir. Döndüğünde yazdığı eserleri arasında “La Nausée/ Bulantı” onu edebiyat gündemine taşıyacaktır. 1939’da orduya katılır ve esir düşer, bir yıl sonrasında kaçmayı başarır ve işgal altındaki Paris’te öğretmenliğe ve tabii ki günde 80 sayfaya yakın yazmaya devam eder. 1943’de Varlık ve Hiçlik yayınlanır ve bir yıl sonrasında Sartre öğretmenliği tamamen bırakıp kendini yazmaya adar. Simon de Beauviour, Albert Camus ve Maurice Merleau-Ponty ile birikte “Les Temps Modernas” dergisini çıkarır ve felsefe ve güncel politika yazılarını burada yayınlar. Savaş sonrasında 1960 yılına geldiğimizde “Diyalektik Aklın Eleştirisi” ile fenonemoloji ve Marx arasında bir sentez geliştirir.
Dönemde ve öncesinde felsefe ve siyaset ayrı başlıklar olarak algılansa da, Sartre çok yönlü bir düşünür olarak aykırı bir duruş sergileyecektir. 1964 yılında Nobel ödünü geri çevirmesi, uluslararası ünüyle Vietnam ve Cezayir savaşlarına muhalif duruşuyla gündemde kalır.
Sartre Paris sokaklarında gösterilerin başında bildiri dağıttığı bir dönemde De Gaulle’e (dönemin cumhurbaşkanı) çevresindekiler Sartre’a gözdağı vermesini söyler. De Gaulle’ın yanıtı ise “Sartre Fransa’dır” olacaktır. Sartre’ı tutuklayan bir cumhurbaşkanı olarak anılmaya cesaret etmemiş olması tarihe düşülen bir not olur.
Sartre’ın varoluşçuluğu 🧐
Küçük bir başlangıç değerlendirme sorusu 🌱
Kendi içimize baktığımızda bir ben keşfetmek mi size yakın geliyor, yoksa o beni yaratmak mı?
Ben bir “keşiftir” derseniz Descartes’in tarafındasınız, beni bir öz olarak konumlandırdınız. Ben bir “yaratımdır” derseniz de Sartre’a yakın bir yerdesiniz.
Sartre’ın varoluşçuluğu Tanrının ve ölümden sonra bir hayatın olmadığı noktada başlar. Varoluşumuz özden önce geliyorsa, içimize dönüp keşfedecek bir öz ve değer aramak yerine bu dünyada olmayı seçmemiş olmanın verdiği özgürlükle kendimizin seçimlerimizin sorumluluğunu alabileceğimizi söyler. Özgürlük bize mavi bulutları, uçsuz bucaksız bir ferahlığı çağrıştırsa da Sartre’ın özgürlüğü sorumluluk yüküyle bir mahkûmiyet gibi gelir. Tüm seçimlerimizin sorumluluğunu almak, başımıza her ne geliyorsa kurban dramasına düşmeden anlamı yaratmaya çalışmak sancılarıyla birlikte gelir. Varoluş ve öz arasındaki gerginlik de tam buradadır. Adım adım ilerlemeye çalışırsak, önce bize kimse sormadı ne zamanı ne de coğrafyayı ve dünyada kendimizi bulduk. Dünyaya fırlatıldık ve önce var olduk, sonra çevremizdekilerle ilişki kurmaya çalıştık, kendimize göre belirli şekillerde bu ilişkileri inşa ettik ve böylece kendi özümüzü yaratmaya çalıştık. Kendi değerlerimize göre seçimlerimizi yaptık. Ve öz varoluştan sonra geldi böylece.
İnsan yalnızca vardır; kendinden önceki bir öze veya amaca göre yaratılmamıştır. İnsan kendini “ne” yaparsa, “o” olacaktır.
“Kendinde varlık” ve “kendi için varlık” derken
Ancak en sıklıkla karşılaştığımız “taş” örneğini burada da kullanalım. Taşın varlığı, içine kapalı, dolu ve kendinden başka bir şey değildir. Sartre taşı “kendinde varlık” olarak tanımlayacaktır ve içinden ve bir yöneliminden söz edemeyeceğimizi söyler. Oysa insan kendinde vardır ve kendi için de vardır, varlığının bilincindedir.
Bir örnek isterseniz:
Kaygılandığımın veya sıkıldığımın farkında varmam, sıkıntılı olma durumu ile kendim arasında bir boşluk yaratmak olarak yorumlanabilir. Taş ne ise o kalırken, insan “ne değilse o da olabilmektedir.” Bilinç bizi bir başkaya ve öteye götürmeye çalışır çünkü.
Bu hareket hali ve seçimlerimizin sorumluluğuyla yüzleşmek kolay değildir, o nedenle de birçok insan kendi hayatının seçimlerini dışarıdan gelen kurallara bırakmayı, “koşturmayı” tercih eder.
Başkaları cehennemdir, kendimizi biz yaratırız.
Jean-Paul Sartre
20 kez “kahve” demiş miydiniz? O yabancılaşma tadı da buradan gelir. Hayatımızın nasıl olacağını büyük ölçüde belirleyenlerle “kader” demiyoruz- ilgili hiç söz hakkımız olmadıysa yabancı hissetmek de çok anlaşılır insana özgü bir hal, yok saymadan kabul edebiliriz. Bu yabancılaşma hissi ve özgürlük hali önlenemez bir nesnesiz kaygıyı (Kierkegaard’a referans vermeden geçmeyelim) beraberinde getirir. Sartre’daki yansıması da “bulantı” olacaktır.
Yönetim Kurulu’na hazır mısınız?
Global kriz, pandemi, makro ekonomik konjonktür bir dolu zor sahne ile baş başayız. Ömrü boyunca iki dünya savaşı görmüş, esir düşmüş ve birçok protesto gösterisine katılmış bir düşünür için bu koşullar o kadar zorlayıcı olmasa da arka planı hiç değiştirmeden devam edelim.
Sartre’dan açılış yapmasını istersek şöyle başlayabilir “Hiçbir zaman Alman işgali altında olduğumuz kadar özgür olmamıştık.” Zor sahnelerde kalan insan, tüm kısıtlamalara rağmen, şartları zorlayacak ve direnecektir diye devam edebilir. İşgal altındaki Fransa’da verilen özgürlük mücadelesi, insana konformist bir yaşamla karşılaştırıldığında özgürlük duygusunu çok daha fazla hissetirir.
Bugünün şikayet ettiğimiz ve kontrol edemediğimiz dış faktörlerinden bağımsız seçimlerimizi masaya davet eder.
📌 Özgürlük sizin için ne anlama geliyor? Lider olarak ve kurum olarak…
📌 Sorumluluk sizin için ne anlama geliyor? Lider olarak ve kurum olarak…
📌 Ağaç olmadığımıza göre, hayatta olduğumuz süre boyunca bir seçim şansımız hep olduğuna göre bugünden geriye dönüp baktığınızda kurum öyküsünde hangi kritik anları tanımlarsınız? Yönetim Kurulu olarak bireysel yanıtlarınız arasında ne gibi farklılıklar var?
📌 Kurum ve lider olarak değerlendirdiğinizde riske karşı tutumunuzu nasıl tanımlarsınız? Zaman içerisinde risk algınız nasıl şekillendi? Büyüdükçe daha güvenli suları mı tercih ediyorsunuz? Ya da güçlendikçe riske karşı cesaretiniz büyüyor mu?
📌 Bugünden geleceğe doğru baktığınızda hangi dönüm noktalarını, ortak karar gerektirecek risk anlarını öngörüyorsunuz?
📌 Heyecanla, merakla hangi deneyimlerin peşinden koşuyorsunuz? Bunun için nelerden vazgeçiyorsunuz, ya da nelerden vazgeçmeyi göze alırsınız?
📌 Kurum olarak baktığımızda kurum değerlerini yaratmak adına iç ve dış paydaşlarla iletişiminizi nasıl kuruyorsunuz? Otantik hallerini deneyimleyebilecekleri nasıl bir alan sunuyorsunuz?
📌 Kişi ve kurum olarak topluma ilişkin duruşunuz nasıl? Nasıl bir inisiyatif alıyorsunuz? Genel kabulün dışına çıktığınız ve “risk aldığınız” sahneleriniz neler?
Mine, Urla
TRANSANDANS-Ateş Dil Güzellik ve Zaman Üstünden İNSANIN EVRİMİ-Gaia VINCE -20 09 2022.pdf
“Göz odur ki dağın ardını göre, akıl odur ki başa geleceği bile!” Yusuf Has Hacib.
“Dünya'da...
Jeffrey K.Liker "Toyota tarzı " ( 454 sayfa)
Öncelikle eğer bir üretim , imalat, planlama , fabrika müdürü,genel müdür...Kısacası bir yöneticiyseniz ya da yönetici olmayı düşünüyorsanız. Bir işletmeniz varsa ki içinde çok güzel bir Starbucks örneği vermiş okunması gereken kitaplardan biri bu kitaptır.
Toyota tarzı iki ana sütun üzerinde yükselir. "Sürekli iyileştirme" ve " İnsana saygı" Tüm yapı bu sütunların üzerinde gelişir , dolayısıyla bu sütunlar vaz geçilmezd... dahaLevent Öztürk’ün okudukları:
Jeffrey K.Liker "Toyota tarzı " ( 454 sayfa)
Öncelikle eğer bir üretim , imalat, planlama , fabrika müdürü,genel müdür...Kısacası bir yöneticiyseniz ya da yönetici olmayı düşünüyorsanız. Bir işletmeniz varsa ki içinde çok güzel bir Starbucks örneği vermiş okunması gereken kitaplardan biri bu kitaptır.
Toyota tarzı iki ana sütun üzerinde yükselir. "Sürekli iyileştirme" ve " İnsana saygı" Tüm yapı bu sütunların üzerinde gelişir , dolayısıyla bu sütunlar vaz geçilmezdir.
Kitaptan alıntılar,
- Toyota üyelerine şu ilkeler öğretilir.
* Bildiklerinin bir sınırı olduğunu kabullen ( dünya karmaşıktır ve belirsizliklerle doludur)
* Yanıtların teoriler geliştirerek değil,test edilerek bulunacağını bil ( Gembaya gir)
* Öngördüklerimizle gerçekte olanlar arasındaki farklardan dersler çıkarmanın değerini takdir et ( başarısız bir deney çıkarılacak bir derstir )
- Toyota genel merkezi en iyi uygulamaları dayatabilir, böylece herkes işi aynı şekilde yapar ama o zaman da sürekli iyileştirme ölür gider. Bu şekilde şirket tam bir uyum elde eder,ama düşünce elde edemez.
- Mali kural 1
Her tür borcun korkulacak bir düşman olduğunu bilin.
Paradan daha korkunç bir düşman ve daha güvenilir bir dost yoktur. Başkalarının parası,borç alınan para çok kısa bir sürede düşmana dönüşür. Para ancak sizinse,yani onu siz kazanmışsanız güvenilir dostunuzdur.
Miguel de Cervantes Saavedra " Don Quıjote" ( 1207 sayfa )
Benim için her daim okuyup beğendiğim ilk iki kitap hiç değişmedi .Birisi Don Quıjote . Yıllar önce Yapı Kredi yayınları Kazım Taşkent serisinden çıkan iki ciltlik kitabı aldığımda bir çırpıda okumuştum.Sonra uzun çok uzun bir aradan sonra bir gün Alfa yayınlarının çıkardığını gördüm (ki Alfa yayınları son 7,8 yıldır müthiş kitaplar kazandırdı okuma hayatına). Bir de illüstrasyonlarını en sevdiğim Gustavo Dore'un kitabın içinde çizimlerinin olduğunu öğrenince alamadan yapamadım.
Gustave Dore için ayrı bir parantezi bir ara açacağım. Alfa yayınları İlahi Komedyada da 3 farklı illüstrasyoncu ile 3 farklı ilahi komedya çıkardı,biri yine Gustave Dore.Umarım bir gün onu da alırım kitaplar cep yakıyor. Şimdilik bu kitaptaki çizimleri için şunu söylemek istiyorum.Kitabı bitirin teker teker çizimlere bir daha bakın,hatta bakarken elinize varsa büyüteç alın ayrıntılara düşün kaybolun..
Evet kitap hakkında yerine çizeri ve duygularımı daha çok yazdım.Çünkü kitap benim için dev bir eser.Hakkında diyebileceğim tek şey.Mutlaka ama mutlaka okuyun. Çünkü Don Quıjote anlatılamaz yaşanır,hissedilir. 15 günde bitirdim ve büyük bir keyifle okudum.
Kitap için önemli bir not kitabın iki bölüm olmasının nedeni bir yazarın Don Quıjote ikinci cildi diye bir kitabı yayınlanınca Cervantes ikinci kitabı yazar.İkinci kitabın içinde bu kitabın yazarıyla o kadar güzel dalga geçer ki , edebiyatın içinde kaleminin ve kelimelerin gücüyle bir güzel döver bu kitabı ve yazarını.
Tony Judt " Kötülük kol gezerken" ( 142 sayfa )
Öncelikle okumanızı tavsiye ederim. Politikanın ve oyuncularının anlatıldığı harika bir kitap.
İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra bildiğimiz haliyle Avrupa ve Amerika'yı şekillendiren sosyal demokrasi, refah devletleri ve sosyal güvenlik sistemleri bugün yepyeni rakipler ve düşmanlarla karşı karşıya. Geçen yüzyılın en büyük Avrupa tarihi uzmanlarından, Cambridge ve Oxford üniversitelerinde dersler vermiş olan Tony Judt, ölmeden önce yazdığı son kitabı Kötülük Kol Gezerken'de bu tehlikeye işaret ediyor ve geleceği kurmanın yolunun geçmişe bakmakta, dayanışma, diğerkâmlık ve paylaşım üzerine kurulu bir toplum idealine geri dönmekte olduğunu söylüyor..Gençlere uğrunda mücadele verilecek paylaşımcı değerleri hatırlatıyor. Sosyal demokrasi ve yeni solu ciddi eleştiriyor,çünkü batı sağının peşine takılmış politika üretmiyor diyor.
Kitaptan alıntılar,
- Bugün yaşadığımız hayatta son derece yanlış giden bir şey var.Otuz yıldır kişisel maddi çıkarların peşinde koşmayı erdem saydık, gerçekten de bu uğraşın kendisi bugün ortak bir amaç anlayışımızdan geriye kalan yegane özellik haline gelmiş durumda.
- Otuz yıldır öğrenciler bana serzenişte bulunup "sizler için işler daha kolaydı"demiştir.Sizin kuşağınızın idealleri ve fikirleri vardı, bir şeye inanmıştınız,bir şeyleri değiştirebiliyordunuz .Biz ( yani 1980 lerin,1990 ların, 2000 li yılların çocukları ) hiçbir şeye sahip değiliz.
- Buradaki amaçlarımdan biri,hükümetimizin özgürlüklerimizi tehdit etmeden hayatımızda daha fazla rol oynayabileceğini göstermek ve yakın gelecekte bizimle olacağına göre ne tür bir devlet istediğimizi düşünmemizin iyi olacağını öne sürmek.
- Ekonomik güvensizlik, fiziksel güvensizlik ve siyasal güvensizlikten oluşan bir güvensizlik çağına girmiş bulunuyoruz.
- Yoksulluk,yoksullar için bile, bir soyutlamadır.Fakat toplu yoksullaşmanın belirtileri ,dört bir tarafımızı sarmış durumda.Bozuk otoyollar,iflas etmiş şehirler,çöken köprüler, başarısız okullar,işsizler,düşük ücretliler ve sigortasızlar . Hepsi ortaklaşa bir irade yetersizliğinin işaretidir. Bu yetersizlikler öylesine yaygın hale gelmiştir ki ,yanlışı düzeltmeye başlamak şöyle dursun,neyin yanlış olduğunu konuşmayı bile unutmuş durumdayız.
- Yerel ve ulusal seçimlere katılım oranının gitgide düşmesi,politikacılara ve siyasal kurumlara kuşkuyla bakılması ,daha çok gençler arasında yapılan kamuoyu yoklamalarına uyumlu bir biçimde yansıyor. "Nasıl olsa onlar" bir yandan küplerini doldururken kendi istediklerini yapacaklarına göre,"biz" neden onların faaliyetlerinin sonucunu etkilemeye çalışalım ki anlayışı yaygın.
İNSAN CİNSELLİĞİNİN EVRİMİ-Jared DIAMOND 26 08 2022.pdf
“İnsanların çoğu, zevk veren şeyin kendisi için zararlı olduğunu aklıyla bilir. Ama hayatta kalmamız ve ürememiz için kritik...
Bilge Sezer "NERVERA" ( 368 sayfa )
Öncelikle yazarın ilk kitabı ama hiç ilk kitap gibi durmuyor.
Bir roman yazımı, eski arkadaşlar buluşmalar, anılar, kayıplar, yeni arkadaşlar , hisler, pandemi tüm bunlar katmanlı bir halde serpiştirilip okuyucuyu yormadan anlatılmış.
Kitaptan alıntılar,
- Arkadaşlığımıza emek harcardık, birlikte tükettiğimiz saatler gibi harçlıklarımızda , hayallerimizde ortaktı. Şimdi buluşunca anlatacak yeni bilgi kalmıyor ki, ekran... dahaLevent Öztürk'den
Son okuduklarım,
Bilge Sezer "NERVERA" ( 368 sayfa )
Öncelikle yazarın ilk kitabı ama hiç ilk kitap gibi durmuyor.
Bir roman yazımı, eski arkadaşlar buluşmalar, anılar, kayıplar, yeni arkadaşlar , hisler, pandemi tüm bunlar katmanlı bir halde serpiştirilip okuyucuyu yormadan anlatılmış.
Kitaptan alıntılar,
- Arkadaşlığımıza emek harcardık, birlikte tükettiğimiz saatler gibi harçlıklarımızda , hayallerimizde ortaktı. Şimdi buluşunca anlatacak yeni bilgi kalmıyor ki, ekran görüntüleri, fotolar, başkasından gelen mesajlar bile elden ele dolaşıyor, kimse bir şeyi merak etmiyor, ilgisi tükeniyor insanların.
- Olduğu gibi görünmek ile göründüğü gibi olmak arasındaki fark çoğu ilişkinin çerçevesidir.
Kitap yazmak zor bir eylem ama galiba daha zoru basım süreci ve daha da zoru kitabevi raflarında bulunabilmek, okuyucuya ulaşabilmek...Elinize, emeğinize kaleminize sağlık Bilge Sezer hanım.
Zülfü Livaneli " Kaplanın sırtında - istibdat ve hürriyet" ( 311 sayfa)
Öncelikle kitabı oldukça basit bulduğumu belirteyim.
İki günde bitirdim. Çok satan yazarımızın bir kitabını aslında iki günde bitirmek istemiyorum. İki günlük değil biraz daha beni oyalayacak, kurgusuyla, karakter tahlilleri ve cümleleriyle biraz okuyucuyu duvara vuracak bir kitap bekliyorum çok satan yazarımızdan. Tabii ki bir okuyucu olarak çok satan ve çok kazanan bir kişiye göre ben alemde bir noktayım sesim ona ulaşmaz.
Kitap tarih ve kurgu arasına sıkışmış bence ikisi de olamamış II. Abdülhamid'in Selanik sürgününü ve kişiliğinin bize farklı yönlerini anlatan basit bir roman.
Kitabı çabuk bitirince Google dan kitapla ilgili yazıları, yorumları okuyayım dedim. Çünkü ben verilmek isteneni okuyamamış da olabilirdim.
Bir yazı çok hoşuma gitti ve keşke ben de böyle güzel yorumlayabilsem dedim. Genelde okumalarım sonunda başka yorumlardan örnek vermedim ama bu yazının linkini vermek istedim. https://t24.com.tr/.../zulfu-livaneli-nin-abdulhamid-i,3832
Uğur Mumcu " Bir pulsuz dilekçe" ( 465 sayfa)
Bir büyük kalemin keyifle okuduğum yazıları. 12 Mart döneminin arkasından gelen MC rejiminin marifetleri ve bu marifetleri yapanları bir bir yazıyor.
Bir dönemin tekrar hatırlanması ve şimdilerde değişen pek bir şeyin olmadığının görülmesini sağladı kitap.
Aldous Huxley " Loudun Şeytanları" ( 412 sayfa)
Bir roman mı ?, felsefi bir kurgu mu ? o dönemi anlatan teoloji tarihi mi? Gerçek bir olaydan mı roman olmuş, kahraman gerçek mi ? İnanın anlayamadım. Ama net olan bir şey var ki müthiş bir araştırma yapılarak yazılmış bir kitap.
Bazen çok zevkli okudum, bazen sadece okudum, bazen daraldım.
Kurgudışı roman olarak kabul ediliyormuş. 17 yüzyılı tüm çıplaklığıyla anlatıyor. Kilise, rahip ve rahibeler, şeytan,... dahaLevent Öztürk'den
Son okuduklarım,
Aldous Huxley " Loudun Şeytanları" ( 412 sayfa)
Bir roman mı ?, felsefi bir kurgu mu ? o dönemi anlatan teoloji tarihi mi? Gerçek bir olaydan mı roman olmuş, kahraman gerçek mi ? İnanın anlayamadım. Ama net olan bir şey var ki müthiş bir araştırma yapılarak yazılmış bir kitap.
Bazen çok zevkli okudum, bazen sadece okudum, bazen daraldım.
Kurgudışı roman olarak kabul ediliyormuş. 17 yüzyılı tüm çıplaklığıyla anlatıyor. Kilise, rahip ve rahibeler, şeytan, şeytan çıkarma ayinleri, mistisizm, psikokinezi,...
Kitaptan alıntılar,
- İçgörü, gözlem ve insan davranışının hem geçmişteki hem de günümüzdeki kayıtları insanın kendini aşma dürtüsünün ,kendini savunma dürtüsü kadar yaygın ve bazı zamanlarda onun kadar güçlü olduğunu açıkça göstermiştir. İnsanoğlu bir yandan kendisi olarak tanımladığı şey olduğu bilincini güçlendirmeyi arzularken, aynı zamanda karşı konulmaz bir güçle sıklıkla başka biri olduğunun bilincinde olmayı ister de ister.Tek kelimeyle kendisini terk etmek, her insanın kendisini hapsedilmiş hissettiği o küçücük bir adadan ibaret olan evrenin dışına çıkmak ister.
- Hayatta olduğunun farkında olmak aslında yeterince ıstıraplıdır ama yalnızca kim olduğunu değil, ne olduğunu bilecek kadar şanslıysan eğer, kederin evrensel ve kaçınılmaz olduğunu herkesten daha fazla anlarsın.
- Kurallara uyan ve arabuluculara ibadet edenler, ayinlerini yapanlar, dogmalara inananlar ve faniliğin ötesinde 'oralarda bir yerde' bir Tanrıya inananlar, kutsal lütfun yardımıyla kurtuluşa ulaşmayı umut edebilirler.Ezeli gerçekliğe eşlik eden aydınlanmaya ulaşıp ulaşamayacakları ise dinlerini inançla uygulamalarından başka bir şeye bağlıdır.Din, bireyin kendisini ve kainat hakkındaki basmakalıp görüşlerini unutmasına yardım ettiği oranda gerçekleşmeye zemin hazırlayacaktır. Korku, ahlaklılık, haksızlığa karşı öfke, kurumsal vatanseverlik ve nefretle savaş gibi tutkuları uyandırıp haklı gösterdiği ,belli teolojik fikirlerin ve belli kutsal kelime dizilerinin esirgeyici faziletleri üzerinde durduğu sürece din, gerçekleşmeye giden yolda bir engeldir.
- " Peder" dedi elini vicdanına koyduğunda gerçekten de bir insanın sırf acıdan kurtulmak için işlemediği bir suçu itiraf etmesi gerektiğine inanıyor musun?
Ahmet Hamdi Tanpınar " Aydaki kadın" ( 298 sayfa)
Bitmemiş bir roman, muhtemelen %70 i bitmiş diye düşünülüyor, birleştirilmiş, bulunamayan yerler arasına ... yerleştirilmiş...Ama o bir Ahmet Hamdi Tanpınar romanı olunca olduğu kadarıyla bile keyif veriyor. Her romanında olduğu gibi bu romanında da kendisini yerleştirmiş sayfalar arasına.
Platon "Philebos" ( 116 sayfa)
Kitap "İyi hayatın ne olduğu " konusunu işliyor. Sokrates haz ve hazzın iyi bir hayatın belirleyici veya önemli bir bileşeni olup olmayacağı konusunu enine boyuna Protarkhos ve Philebos tartışır.
Kitap şu diyalogla başlar
Sokrates : Philebos, tüm canlıların iyiden anladıkları şeyin mutluluk, haz, eğlence ve benzerlerinden oluştuğunu söylüyor.Bense tam tersi görüşteyim. Bilgelik, zeka, akıl ve aynı özden gelen şeyler, doğru düşünce ve kavrayışa sahip olan insanlar için daha iyi ve değerlidir....
ve
haz, duyum, öz, ruh, mutluluk, bilgelik, güzel, iyi, oran orantı gibi kavramları yıkarak inşa ederek devam ediyor.
Okumak sağlıklıdır...
Son okuduklarım,
Alexandre Dumas " Üç Silahşor " ( 748 sayfa)
Klasikler boş yere klasik olmuyor...Çocukluğumda yaşıma uygun olan kitabını okumuştum,tahta kılıçlarla mahallede az oynamadık. Hepimiz birimiz, birimiz hepimiz için diyerek az söylemedik.Sonra filmi falan derken bir kez daha tam çevirisini okudum.
Öyle bir anlatım ki ,entrika var, dürüstlük,bağlılık ,cesaret gibi erdemler var, Kral,kardinal o dönemin siyasi çekişmeleri, din ,katoliğinden püritenine kadar... dahaLevent Öztürk'den devamla,
Son okuduklarım,
Alexandre Dumas " Üç Silahşor " ( 748 sayfa)
Klasikler boş yere klasik olmuyor...Çocukluğumda yaşıma uygun olan kitabını okumuştum,tahta kılıçlarla mahallede az oynamadık. Hepimiz birimiz, birimiz hepimiz için diyerek az söylemedik.Sonra filmi falan derken bir kez daha tam çevirisini okudum.
Öyle bir anlatım ki ,entrika var, dürüstlük,bağlılık ,cesaret gibi erdemler var, Kral,kardinal o dönemin siyasi çekişmeleri, din ,katoliğinden püritenine kadar farklı inançlar hatta bir yerde Türkler gibi yere oturup yemek yedik ve İslamda Hz Muhammed'in dediği gibi ... gibi örnekleri de görerek bir çırpıda okuyorsunuz kitabı. Bittiğinde dinlendiğinizi hissediyorsunuz...
Elif Şafak " Şehrin aynaları" ( 278 sayfa )
Elif Şafak, Britanyalı-Türk yazar ( vikipedi böyle yazmış) .Kitabı beğenmedim. Kurgu varsa da ben giremedim bu kurgunun içine ve yarım bıraktım.
Bazen böyle zaman kayıpları oluyor , yapacak bir şey yok.
Hüseyin Rahmi Gürpınar " Şıpsevdi" ( 436 sayfa)
Mutlaka okumanızı tavsiye ederim.
Yazarın hem son romanı hem de yazarlığı bıraktıran romanı. 1911 yılında Alafranga adıyla yayınlanan basılmasına rağmen sansür kurulu tarafından okunması yasaklamış daha sonra şıpsevdi olarak basılmış.Romanda geçen haşerat ve mikrop sözcüklerie 2.Abdülhamit'in hafiyeleri anlamını yükleyen sansür kurulu gerekeni yapmıştır. Hüseyin Rahmi bir yazısında ,bu yapıtını istibdat şehidi olarak niteler.
Yasaklanması üzerine üzerine inzivaya çekilerek yazarlığı bırakmış.İstanbul'daki evinden ayrılan Heybeliada'ya taşınan Hüseyin Rahmi Gürpınar burada 30 yıl yaşayarak vefat etmiştir.
Körü körüne batılı yaşama bağlanan özenti tipleri, kendi kültürlerinden koparak özlerine yabancılaşanları, batıcı olmayı batılılar gibi davranmak ve yaşamak olarak algılayan insanları yazmaktadır. Hurafeler ve diğer ele aldığı konular zamanının çok ötesinde bir yapıt.
Sofrada yemek adabının anlatılması sırasındaki komediden, evden gece kaçamak yapmış iki hizmetlinin aşkına ve o arada evden aşırdıklarını yerken ki konuşmalarına kadar çok güzel bir hiciv var.
Öyle bir yere geliyorsunuz ki baba yakınıyor
Her yıl yeni kitaplar alınıyor neymiş efendim sınıf geçmiş.Kitap pahalı ya hiç olmazsa 2,3 sene aynı kitap okunsun yıpransın...diyen bir karakter karşınızda sizi gülümsetirken düşündürüyor.
Mezarlıklar ile ilgili bir yer var özetle,
Hıristiyan ve Müslüman mezarlıklarına bir bakınız,kim ölülerini saygıyla anıyor , ahiret inancı kimde var. Hıristiyan diyorsunuz ama tertemiz,ağaçlı ve düzgün bakılsın diye görevlilerin tutulduğu mezarlarına bir bakınız.Ya sizinkiler,hele kestirme olsun diye mezarların üzerinden atlayarak,belki basarak geçişler...
Son okuduklarım,
Robert Lomas " Hanok'un gizemi Stonehenge " ( 520 sayfa )
İlginç bir okuma oldu ,eğer zamanında Erich Von Daniken okurken keyif aldıysanız muhtemelen farklı konuları anlatan bu kitabı da beğeneceksiniz.Yazarın okuduğum kitaplarını hep farklı buldum ve beğendim.
Nuh tufanı efsanesinin çeşitli kültürlerdeki anlatımı,. Venüs ve önemi, Tapınakçılar, Stonehenge, Druidler...merakınız varsa bir göz atın
Kitaptan alıntılar,
"Görünüşe göre,yetişkin bir insan için ... dahaLevent Öztürk'den
Son okuduklarım,
Robert Lomas " Hanok'un gizemi Stonehenge " ( 520 sayfa )
İlginç bir okuma oldu ,eğer zamanında Erich Von Daniken okurken keyif aldıysanız muhtemelen farklı konuları anlatan bu kitabı da beğeneceksiniz.Yazarın okuduğum kitaplarını hep farklı buldum ve beğendim.
Nuh tufanı efsanesinin çeşitli kültürlerdeki anlatımı,. Venüs ve önemi, Tapınakçılar, Stonehenge, Druidler...merakınız varsa bir göz atın
Kitaptan alıntılar,
"Görünüşe göre,yetişkin bir insan için ,bir adamın suyu şaraba çevirdiğineve denizin yüzeyinde yürüdüğüne inanmak,taşdevri insanının ileri gözlemli bir gök bilimi geliştirdiğine inanmaktan daha kolay "
Raphael Meyssan " Komünün lanetlileri " ( 459 sayfa )
Konusuyla, boyutuyla, çizimleriyle dev bir eser olmuş.Bence mutlaka edinmelisiniz. Hatta elinizin altında bir müddet durmasında fayda var çünkü o müthiş çizimleri sindirmek lazım.Hayran hayran seyretmek lazım.
Paris komünü geçen sene 150 yaşına girdi, neydi o gün yaşananlar .
Kısaca,
18 Mart 1871 yılında kurulan Komün’ü, yetmiş iki gün boyunca işçiler yönetti. O zamanlar henüz hiçbir ülkede tam olarak tesis edilmiş olmayan genel oy hakkı tüm halka tanındı. Kadınlar barikatların en önünde yer aldı, özgürleşme mücadelelerinde bir adım daha attılar. İşçi sınıfı iktidarı, siyasal, kurumsallaşmış kiliseye karşı da büyük bir mücadeleye girişti. Kilise lağvedildi ve serveti kamulaştırıldı. Eğitim bedava yapıldı. Okullar devletin ve kilisenin hegemonyasından kurtarıldı.
Avrupa'nın ortasındaki bu işçi hükümeti, 28 Mayıs 1871'de Versailles orduları tarafından dağıtıldı Hem de kitapta da göreceksiniz ne dağıtma bildiğiniz katliam.
Yazar bir yap boz içinde hem dönemi anlatıyor hem de tüm kitap boyunca Lavalette isimli komüncüyü arıyor.
John Locke " Hoşgörü üstüne bir mektup" ( 91 sayfa )
Toplumsal hoşgörü,devletin toplumdaki yeri, dini otorite ve hoşgörü... bundan yaklaşık 300 yıl önce yazılmış bir klasik eser.Okumanız tavsiyesiyle.
Günümüzde bile olmayan hoşgörüyü çok ciddi ve tehlikeli alanlarda incelemiş 17 yy da John Locke.
Din de zorlama yoktur,din ne devlet ne din adamı ne de toplum içinde zorlanamaz demiş ... Siyasi otoriteye görev ve sorumluluklarını anlatmış
Kitaptan alıntılar,
- Devletin zorlayıcı araçları, inanç alanında hiçbir iş görmez.Dine baskı ve dinde baskı sökmez.O halde faydasız bir aracı, süremeyeceği bir toprağa sokmanın ne alemi var ?
- Fakat bazıları sorabilir ki , siyasi yönetim otoritesini kullanarak belli bir kişinin vicdanına gayrimeşru gelebilecek bir şey emrederse ne olur ? Cevap olarak diyebilirim ki, eğer hükümet iyi yönetilirse ve siyasi yönetimlerin kararları gerçekten kamu yararına yönelirse ,bu pek nadir gerçekleşir.Fakat böyle bir şey olduğu taktirde,o belli kişinin yasal olmadığını tahmin ettiği eylemden kaçınması gerekir diyorum.
- Hakikat,yasalarla öğrenilemez ve onun insanların zihinlerine girmesini sağlamak için herhangi bir güce de ihtiyacı yoktur.
yeni bir ilan/duyuru oluşturdu
